Do broni typowej zaliczamy białą i palną. To na ogół używane narzędzia walki, także we współczesnych armiach. Do broni białej zaliczamy wszelkiego typu przedmioty, jakie nie potrzebują załadowania pocisków. Za przykład może posłużyć tradycyjny miecz, włócznia czy topór. Ich przeznaczeniem jest indywidualna walka. Zwykle potrzebuje bliskiego kontaktu z przeciwnikiem.
Ten typ broni został już wyparty przez skuteczniejszą broń palną, która oblega szafki metalowe lub sejfy gabinetowe. Szermierka stanowi już właściwie dyscyplinę sportową, aniżeli znaczną metodę ataku oraz walki. Podział broni białej obejmuje pięć grup broni. Pierwsza z nich to najstarsze, archaiczne maczugi. Kwalifikujemy je do przyrządów obuchowych. W średniowieczu z przyjemnością korzystano z broni siecznej, innymi słowy mieczy oraz szabli. Złączeniem zamienionych grup jest topór, wykazujący cechy pośrednie. Noże, sztylety oraz floret zadają rany kłute. Stąd ich łączna klasyfikacja do broni kłutej, dla jakiej miejsce znajdzie się w sejf biurowy. Atrakcyjnym przykładem narzędzia kłującego, z jednoczesnym rezultatem rozcinania, jest halabarda czy też pałasz. Stanowią połączenie jednego lub też kilku ostrzy, przymocowanych do drewnianego kija.