Do broni konwencjonalnej kwalifikujemy białą oraz palną. To zwykle użytkowane narzędzia walki, również we współczesnych wojskach. Do broni białej zaliczamy wszelkiego typu przedmioty, które nie potrzebują załadowania pocisków. Za przykład ma okazję posłużyć tradycyjny miecz, włócznia czy topór. Ich zastosowaniem jest indywidualna walka. Najczęściej potrzebuje bliskiego kontaktu z konkurentem.
Ten typ broni został już wyparty przez skuteczniejszą broń palną, jaka oblega sejf gabinetowy lub ewentualnie sejfy domowe. Szermierka stanowi już właściwie dyscyplinę sportową, aniżeli poważną metodę ataku oraz walki. Rozkład broni białej obejmuje pięć grup broni. Pierwsza z nich to najstarsze, archaiczne maczugi. Zaliczamy je do przyrządów obuchowych. W średniowieczu entuzjastycznie wykorzystywano z broni siecznej, czyli mieczy oraz szabli. Złączeniem wymienionych grup jest topór, wykazujący przymiotniki pośrednie. Noże, sztylety i floret zadają rany kłute. Stąd ich wspólna klasyfikacja do broni kłutej, dla której miejsce odnajdzie się w szafki bhp. Ciekawym przykładem narzędzia kłującego, z jednoczesnym efektem rozcinania, jest halabarda albo pałasz. Stanowią połączenie jednego lub kilku ostrzy, przymocowanych do drewnianego kija.